อันเนื่องมาจากวันแม่

นิยามคำว่า “แม่”

สตรีใด ไหนเล่า เท่าเธอนี้
เป็นผู้ที่ ลูกทุกคน บ่นรู้จัก
เป็นผู้ที่ มีพระคุณ การุณนัก
เป็นผู้ที่ สร้างความรัก สอนความดี
เป็นผู้ที่ คอยสั่งสอน เอาใจใส่
คอยห่วงใย เราทุกคน จนวันนี้
เปรียบแสงทอง สว่างล้ำ นำชีวี
เธอคนนี้ คือ ”แม่” ของเราเอง

ค่าน้ำนม

วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่
เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล
สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล
น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา
แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้
แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา
แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา
แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย
เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก
สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน
กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป
ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย

หัวใจของแม่

มือน้อยน้อยแม่คอยอุ้มชู	แม่เฝ้ามองดูไม่ห่างไปไหน
แม่เฝ้าปลอบขวัญยามลูกหลับไหล	ไม่ยอมห่างไกลไปจากสายตา
มือน้อยน้อยของแม่ล้ำค่า	อุ้มชูลูกมาจากเล็กเด็กแดง
ยามลูกเติบใหญ่ด้วยน้ำพักน้ำแรง	ด้วยใจที่แกร่งของแม่ถักทอ

ของขวัญให้แม่

แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง	ไม่คิดลวงหลอกเราให้ช้ำจิต
แม่เองต้องผ่ายผอมยอมอุทิศ	กว่าจะได้หนึ่งชีวิตคือตัวเรา
แล้วทำไมไม่คิดตอบแทนบ้าง	ปล่อยให้แม่อ้างว้างแสนสุดเหงา
ทำอาหารรอไว้จะให้เรา	แต่ตัวเราทิ้งแม่ไว้คนเดียว
ให้ของขวัญวันแม่นับแต่นี้	โดยทำดีต่อแม่ก่อนแก่เฒ่า
ให้ท่านได้ประจักษ์รักของเรา	ดีกว่าเฝ้าทำบุญให้เมื่อวายชนม์

พลังอันยิ่งใหญ่

แม่รักฟูมฟักลูก	ชี้ทางถูกช่วยปลูกฝัง
มือแม่มีพลัง	หวังลูกเป็นเช่นคนดี
กอดใครไม่อุ่นเหมือน	แม่ดุจเพื่อนเกลื่อนปรานี
ห่วงใยไร้ราคี	มีแต่เฝ้าเนาอาทร
ลูกทุกข์แม่ปลุกปลอบ	แม่ยังมอบคำสั่งสอน
หวังลูกสุขอมร	พรของแม่แผ่เมตตา
“วันแม่" กลางแดนั้น	ทุกทุกวันมั่นบูชา
กราบกรานมิ่งมารดา	จ้าแจ่มซึ้งซึ่งพระคุณ

คำสอนของแม่

ยามที่แม่พร่ำวอนสั่งสอนลูก	เรื่องผิดถูกลูกก็ว่าแม่จู้จี้
ต่อเมื่อลูกเติบใหญ่จึงได้ดี	เพราะคำที่แม่พูดไว้ไม่ผิดคำ
เมื่อยังเด็กลูกไม่เห็นคุณค่าแม่	เป็นบาปแท้ที่ลูกเถียงแม่เช้าค่ำ
ลูกกระทำความผิดนี้ประจำ	ขอกล่าวคำขอโทษโปรดอภัย

กว่าจะได้เป็นแม่

เมื่อรู้ว่าตัวเธอนั้นตั้งท้อง	เฝ้าประคองด้วยใจที่มุ่งหวัง
สิ่งที่ชอบเผ็ดร้อนเธอระวัง	เพื่อปกกันลูกน้อยจะกระเทือน
แม้ไม่รู้ว่าจะชายหรือหญิง	เธอประวิงเฝ้านับครบวันเคลื่อน
แม้จะเจ็บจะกลัวตัดทั้งปวง	เธอปลื้มทรวงเสียงแว้แรกเริ่มดัง
เริ่มตั้งไข่ใจพองประคองลูก	ความพันผูกแนบแน่นสุดขานไข
เริ่มหัดเดินหัดพูดแม่สุขใจ	ก้าวแรกได้ให้ลูกด้วยผูกพัน
แม่เป็นครูคนแรกของชีวิต	ชี้ถูกผิดให้ลูกรู้ด้วยความฝัน
เติบโตใหญ่รวยจนไม่สำคัญ	ขอลูกฉันเป็นคนดีของสังคม
มาวันนี้แม่เริ่มแก่ชราล้า	แม่มองหาลูกทุกคนอยู่ที่ไหน
จากอกแม่ลืมแม่ไม่ห่วงใย	ถึงเศร้าใจแต่แม่ไม่โกรธเคือง
ถ้าใครยังมีแม่ขอเชิญเถิด	กราบเท้าเทิดบาทแม่ประเสริฐเหลือ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว	แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ

แม่...แม่

รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน	หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนา
ตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา	อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกิน
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย	แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น
แม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน	แม่ยลยินลูกน้อยดั่งกลอยใจ

ขอขอบคุณข้อมูล กลอนวันแม่ : Forward Mail